16 yaşında LeBron James NBA əfsanəsi Maykl Cordanla həvəskar oyunda oynamaq üçün inanılmaz fürsət əldə etdi. Bu təcrübə onda qalıcı təəssürat yaratdı, İordaniyanın hətta peşəkar oyundan kənarda da meydançaya gətirdiyi intensivliyi və bacarığı vurğuladı. LeBron həyəcan və əsəbilik qarışığı hiss etdiyini xatırladı, çünki o, çoxdan İordaniyanı bütləşdirmişdi və onun oyununu öyrənmişdi.
Belə bir əfsanəvi fiqurla yanaşı oynamaq LeBrona iş etikası, rəqabət qabiliyyəti və basketbol IQ haqqında əvəzsiz dərsləri mənimsəməyə imkan verdi. İordaniyanın amansız mükəmməlliyə can atması və ətrafındakıların performansını yüksəltmək bacarığı onu heyran etdi. LeBronun İordaniya ilə qısa görüşü onun oyuna olan heyranlığını gücləndirməklə yanaşı, NBA tarixinin ən böyük oyunçularından biri olmaq istəklərini də gücləndirdi. Bu an onun oyuna yanaşmasını formalaşdıracaq və öz başına böyüklüyün arxasınca getdiyi üçün karyerasına təsir edəcəkdi.
Həmin günü düşünən LeBron tez-tez belə təcrübələrin gənc idmançılar üçün nə qədər nadir və xüsusi olduğunu vurğulayır. O, mentorluğun əhəmiyyətini və qurulmuş əfsanələrlə qarşılıqlı əlaqənin gələcək nəslə necə ilham verə biləcəyini başa düşür. Öz irsini qurmağa davam edərkən, LeBron özünü və komanda yoldaşlarını yeni zirvələrə yüksəltmək üçün bu təcrübədən istifadə edərək, bütlərindən biri ilə meydançanı bölüşmək şansına görə minnətdarlığını bildirir.
LeBron Ceyms basketbol tarixinin ən böyük adlarından bəzilərinin əhatəsində cəmi 16 yaşında meydançaya çıxdığı günü parlaq şəkildə xatırlayır. Məkan əlamətdar idi: Çikaqo, Maykl Cordanın evində. İstənilən gənc oyunçu, xüsusən də İordaniyanı idolləşdirən biri üçün bu, gerçəkləşən bir xəyal idi. Lakin o anın böyüklüyünü dərk etdikcə həyəcan tez bir zamanda əsəblərə çevrildi.
LeBron Antoine Walker, Penny Hardaway, Ron Artest və Michael Finley kimi əfsanələrlə məhkəməni paylaşmağın sürreal təcrübəsini xatırlayaraq, “Mən həqiqətən əsəbi idim” dedi. Fürsətlərin çəkisi böyük idi. Burada o, bir yeniyetmə idi, artıq NBA-da əhəmiyyətli izlər qoymuş bu tanınmış ulduzlarla yanaşı oynayırdı. Adrenalin pompalanırdı və hətta qeyri-rəsmi şəraitdə də paylar yüksək hiss olunurdu.
LeBron indiki vaxta qədər yaşamamağın potensial xəcalətini düşündükcə ağlını qaçırdı. “Məni kim qoruyurdu? Heç kim məni qorumurdu” deyə zarafatla oyunun rəqabətli olduğunu vurğuladı. Əsəblərə baxmayaraq, o, danılmaz bir azadlıq hissi hiss edirdi. “Dayanılmaz idim. 16 yaşım var idi”.
Gəncliyin coşqunluğu və gərgin təzyiqinin bu cür üst-üstə düşməsi özünəməxsus atmosfer yaratdı. LeBron bacarıqlarını nümayiş etdirmək əzmində idi və idman zalındakı rəqabət ruhu onu ən yaxşı şəkildə çıxış etməyə sövq etdi. Təcrübə yalnız basketbol oynamaq deyildi; həm də dözümlülük və özünə inam dərsi idi. Kumirləri ilə yanaşı oynayarkən onların enerjisini mənimsəyir və meydandakı hərəkətlərindən öyrənirdi.
Həmin günün xatirəsi onun yaddaşında həkk olunub. “Mən ağlımı itirəcəyəm” dedim. Mən də etdim, – o, gülümsəyərək dedi. Bu anın həyəcanı böyük idi və bu, onun oyuna olan həvəsini daha da artırdı. LeBronun İordaniya və digər əfsanələrlə qarşılaşması onun gənc karyerasında dönüş nöqtəsi oldu və əldə etdikləri zirvələrə çatmaq üçün içindəki yanğını alovlandırdı.
İllər sonra, LeBron həmin günü xatırlayarkən, bunun onun basketbola və həyata yanaşmasını necə formalaşdırdığını başa düşür. Həmin məhkəmədə öyrənilən dərslər onun iş etikasına və lider olmaq üçün nəyin lazım olduğunu başa düşməsinə təsir etdi. O, tez-tez bu hekayəni gənc oyunçularla bölüşür, fürsətlərdən istifadə etməyin və ətrafınızdakılardan öyrənməyin vacibliyini vurğulayır.
LeBronun bu əsəbi yeniyetmədən NBA super ulduzuna qədər səyahəti onun oyuna olan fədakarlığının və həvəsinin sübutudur. O, o günün ruhunu özü ilə daşıyarkən basketbolda mümkün olanın sərhədlərini itələyərək təkamül etməyə davam etdi. Hər dəfə meydançaya çıxanda o, əfsanəvi oyunçuların enerjisini yönləndirir, onların təsirindən istifadə edərək təkcə özünü deyil, həm də böyüklük arzusunda olan gələcək idmançı nəslini ruhlandırır.
